انعکاس ناآرامی های ايران در رسانه های آمريکا

نیویورک تایمز: قدرت در ایران از روحانیت به نظامیان منتقل شده است

نیویورک تایمزاز زبان تحلیلگران می نویسد قدرت در ایران از روحانیت به نظامیان منتقل شده است. روزنامه با اشاره به افزایش فشار بر مردم از سوی مقامهای حکومتی، و شکستن مقاومتها می نویسد روز چهارشنبه نیروهای امنیتی تلاش کردند آخرین هسته های مقاومت رابا بیرحمی درهم بشکنند.

در مقاله ای دیگر در همین روزنامه آمده است احمدی نژاد توانسته است شبکه کارآمدی از مقامهادر نیروهای مسلح و امنیتی و نیز رسانه ها ایجاد کند و گروه نخبگان تازه ا ی را با پشتیبانی رهبر جمهوری اسلامی در حمایت از خود ایجاد نماید. در این مقاله تاکید شده است آیت اله خامنه ای با وجود اختلافهائی که با گروه احمدی نژاد دارد در مواردی، نقطه های اشتراک چندی، آن دو را متحد ساخته است و مهمترین آنها حذف اکبر هاشمی رفسنجانی و مقابله جوئی با جامعه بین المللی در سیاست خار جی است. در پایان مقاله آمده است اردوگاه محافظه کاران هنوز یکپارچه و متحد نیست و صداها ی مخالفت از سوی چهره هائی مثل لاریجانی رئیس مجلس و قالیباف شهردار تهران به گوش می رسد.

مایکل اسلکمن در همین روزنامه به موضوع بحران سیاسی ایران و واکنش جهان عرب پرداخته و می نویسد رهبران عرب از این خوشحالند که یک ایران ضعیف کمتر بتواند درامور جهان عرب مداخله کند.

وال استریت جورنال: تصویر سرکوب خشو نت بار مردم بیش از اعتراضها موجب آسیب رژیم می شود

وال استریت جورنال با اشاره به کنار کشیدن محسن رضائی از صحنه انتخابات و پس گرفتن شکایت خوددایر بر پیگیری تخلفهای انتخاباتی می نویسد نیروهای امنیتی ایران توانائی خودرا در سرکوب سریع ناآرامی ها نشان دادند اما تصویر سرکوب خشو نت بار مردم که از راه اینترنت به جهان خارج می رسد بیش از خود اعتراضها موجب آسیب رژیم می شود.

دانیل هنینگر در همین روزنامه مقاله ای دارد که به نقش ایتنرنت در بحران سیاسی جاری ایران پرداخته و می نویسد جهان ناراضیان اینترنتی گسترش می یابد. فناوریهای ارتباطاتی از جمله تلفن همراه، شبکه های اجتماعی و پیام رسانیها، مهم اند اما مهم ترین نقش این رسانه ها ی مدرن شاید این باشد که نقش و توانائی فرد فرد ایرانیان را افزایش داده است.

گری کاسپاروف در مقاله ای در وال استریت جورنال امروز می نویسد دموکراتهای ایران سزاوار پشتیبانی کامل اند. نویسنده تاکید دارد که امتیاز دادن به سرکوبگران هرگز کارساز نبوده است. کاسپاروف می نویسد صرف نظر از نتیجه کوتاه مدت انقلاب سبز ایران، این رویداد اهمیت خارق العاده خودرا تا همین اکنون نشان داده است. ایرانیان با فداکاری و جانبازی می خواهنداز رای خود دفاع کنند و این فکر را جابیندازند که استقرار دموکراسی دریک محیط خصمانه بدون نفوذ خارجی بسیار دشوار است.این امر در باره همه حکومتهای خودکامه از جمله روسیه کشور من مصداق دارد. حکومت دیکتاتوری ایران اکنون دارد میوه تندرویهای گذشته خودرا می چیند. طی چند دهه انبوه مردم را در پشتیبانی از سیاستها ی خود به خیابانها کشاند و حالا همانها دارند قدرت سیاسی و دینی اش را به چالش می گیرند. قهرمان پیشین شطرنج جهان درپایان می افزایدمیلیونها ایرانی می رزمند تا به جهان آزاد بپیوندند. کمترین کار ما این است که به این مردم قهرمان با شفافیت بگوئیم ورودشان را خوشامد می گوئیم.

واشنگتن پست: امید ها در ایران پابه پای سرکوبها ازبین می رود

واشنگتن پست به سرکوب مقاومت مردم در روز چهارشنبه در برابر مجلس پرداخته اما می افزاید رهبر جمهور ی اسلامی درسخنان دیروز خود از تهدید و ارعاب خودداری کرد. گلن کسلر به اقدام کاخ سفید در پس گرفتن دعوت از دیپلماتهای ایرانی در جشنهای چهارم ژوئیه پرداخته واز قول سخنگو ی کاخ سفید می نویسد با توجه به رویدادها ی چند روز گذشته در ایران متوجه می شوید چرا دعوتها پس گرفته شد. در مقاله دیگری در واشنگتن آمده است امید ها در ایران پابه پای سرکوبها ازبین می رود وخشم جای آنرا می گیرد.مونا التهاوی مصری تبار ساکن آمریکا در مقاله ا ی باعنوان صدای سکوت جهان عرب در باره ایران می پرسد آیا صدای سکوت جهان عرب در باره ایران را می شنوید؟و پاسخ می دهد آیا سران عرب که تخصص شان تقلب در انتخابات است- اگر البته انتخاباتی برگزار کنند- اگر به تقلب در رای گیری در ایران اعتراضی می کردند نوعی ریاکاری منافقانه نمی بود؟نویسنده در ادامه می افزاید این سکوت با ناراحتی همراه است چون ترکیب جمعیتی جهان عرب مثل ایران است.ومی ترسند که جوان عرب با مشاهده جوانان معترض ایرانی با خود بگوید مثل اینکه این من هستم.


واشنگتن تایمز: اعتراضها تا همین حالا ایران را تغییر داده اند

سوزان فیلد در واشنگتن تایمز می نویسد انقلاب ۱۹۸۹ آلمان درسهائی بود برای ایرانیان. نویسنده باذکر همانندیهای میان خشم مردم ایران در خیابانهای شهرها با خشم آلمانیها دربرلین می نویسد خشم آن سال برلینی ها دیوار نفرت برانگیز برلین را از جا برکند، و اکنون این برلینی ها هستند که می گویند اقدام آن سال شان درسی شده است برای جوانان ایران. اعتراضها تا همین حالا ایران را تغییر داده اند. زنان و مردان ایرانی دارند با اعتراضهای خیابانی خود چهره خاور میانه را عوض می کنند.این شاید یک آرزو باشد اما آیا آلمانها کاررا تا به اخر پیش نبردند؟

در سوگ کشته شدگان، هزاران نفر در گورستان بهشت زهرا جمع شدند

در ایران، علی رغم ادامه سرکوب معترضین و دستگیری ده ها استاد دانشگاه، روزنامه نگار و شهروندان عادی، وب سایت های مخالفان هنوز مردم را به برپایی اجتماعی در روز پنجشنبه دعوت کردند.

شاهدان به شبکه خبری فارسی صدای آمریکا می گویند جمعیتی بالغ بر ۱۳ هزار نفر، که از حد عادی بزرگتر است، بعنوان بخشی از سوگواری کشته شدگان خشونت های اخیر، در گورستان بهشت زهرا جمع شده اند.

ساکنان تهران می گویند در روزهای عادی حدود ۹ هزار نفر از گورستان، که در آن بسیاری از قربانیان جنگ ایران و عراق دفن شده اند، دیدن می کنند.

درباره اعتراضات سازمان یافته در بهشت زهرا یا دیگر نقاط پایتخت گزارشی نرسیده است. مهدی کروبی قبلا مراسم سوگواری را لغو کرده بود.

دولت حضور سنگین پلیس در خیابان ها را برای متفرق ساختن جمیعت حفظ کرده است.

پیشتر، میر حسین موسوی در وب سایت رسمی خود گفت دسترسی وی به طرفدارانش به شدت محدود شده است و او برای پس گرفتن چالش انتخاباتی زیر فشار قرار دارد.

موسوی اعلام کرد دست کم ۷۰ استاد دانشگاه پس از ملاقات با او در روز چهارشنبه دستگیر شدند.

موسوی که در انتخابات ۲۲ خرداد در برابر محمود احمدی نژاد بازنده شد، گفته است تقلب های گسترده ای در رای گیری صورت گرفت. اما رهبر جمهوری اسلامی و شورای نگهبان می گویند انتخابات باطل نخواهد شد.

در تظاهرات و ناآرامی های پس از انتخابات دست کم ۱۷ تن کشته و نیروهای امنیتی صدها نفر را دستگیر کرده اند.

در این میان، آیت الله عظما منتظری روز پنجشنبه به رهبران جمهوری اسلامی هشدار داد که ادامه سرکوب ناراضیان می تواند ثبات نظام را بر هم بزند.

آیت الله در بیانیه ای همچنین خواهان تشکیل هیات بی طرفی برای کمک به حل بحران شده است.

در رویدادی دیگر، مهدی کروبی نیز مراسم یاد بود کشته شدگان را که قرار بود روز پنجشنبه برگزار شود لغو کرد.

احمدی نژاد روز پنجشنبه از باراک اوباما رییس جمهوری آمریکا خواست در امور ایران «مداخله» نکند.

آقای اوباما گفته بود او از ضرب و شتم و دستگیری معترضین «وحشت کرده و به خشم آمده است.»

رسانه های ایران به نقل از محمود احمدی نژاد می گویند گفته های اخیر پرزیدنت اوباما موضع سختی را که جرج بوش، رییس جمهوری سابق آمریکا، برگزیده بود منعکس می کند.

گزارش می رسد احمدی نژاد به پرزیدنت اوباما هشدار داده است چنین زبانی فقط هر امیدی را برای گفت و شنود بین دو کشور به خطر می اندازد.

گزارش های منابع اوپوزیسیون حاکی است در ضیافتی که شامگاه چهارشنبه به مناسبت پیروزی احمدی نژاد ترتیب داده شده بود، نزدیک به دو سوم قانونگزاران و علی لاریجانی رییس مجلس شورای اسلامی حضور نیافتند. روشن نیست که آیا از تمام ۲۹۰ عضو مجلس برای شرکت در ضیافت دعوت شده بود یا نه.

قيامت است، در شهر من معركه­ ای است

نيست آسان به چنين ورطه دوام آوردن
توسن معركه در زير لگام آوردن
تيغ بر نای و هراسان سر تسليم فرود
به رجزخوانی هر تخم حرام آوردن

تمام بدنم درد مي­كند، درونم خشمی است كه بغض را برنمي­تابد. چقدر پشت­بامهای اين شهر را دوست دارم و فريادها، فريادها و فريادها را.

باورم نمي­شد كه پس از اتمام حجتهای ظهر جمعه، عصر شنبه چنين جمعيتی خيابانهای منتهی به انقلاب، آزادی و ميدان وليعصر را پر كند. چقدر اين مردم آشنايند و چقدر اين نسل شگفت انگيزند.

تقاطع خيابان غريب و انقلاب، جمعيت كثيری جمع شده­ اند كه هر لحظه با باطوم و فحاشی به عقب رانده مي­شوند. عده­ ای شعار مي­دهند. جمع همه را ساكت مي­كند. زنان و دختران سينه به سينه ماموران تا دندان مسلح قرار گرفته­ اند. جماعتی به لاين سمت راست خيابان مي­رود و جمعيت را دعوت مي­كند، همگي به آنان می ­پيونديم. هنوز چند قدم جلوتر نرفته ­ايم كه سيل خروشان ماموران با باطوم و گاز اشك آور و شليك هوايی هجوم می ­آورند. جمعيت به عقب رانده مي­شود و صدای فرياد و جيغ به آسمان بر می خيزد. صدای يا حسين با ضربه ­های باطوم، لگد و فحاشی پاسخ مي­گيرد...اشك، خون و... بر روی هم افتاده­ ايم. در تله­ای بسته گرفتار شده ايم. سمت چپمان نرده­های خيابان است در روبرو، پشت سر و سمت راست ماموران. برای يك لحظه احساس كردم عده­ای در زير دست و پا خفه خواهند شد. صدای جيغ يكی از دوستانم را مي­شنيديم. خدای من! فاجعه ای بود نمي شد نفس بكشي فرياد مي­زديم برگرديد. عقب نياييد، مردم جواب مي­دادند: شليك مي­كنند، مي­زنند. خدای من! امكان ندارد. كفشها از پا درآمده است، زنان بدون روسری و مقنعه فرياد مي­كشند، عده­ای سعی مي­كنند از زير دست و پا آدمها را درآورند. دوستم زير دست و پاست، نمي­توانم بروم. ماموران حمله مي­كنند. تنها مردی قوی هيكل با لباس سبز نيروی انتظامی كمک مي­كند و وقتی از زير دست و پا بلند میشويم. عده­ ای مهاجم و مامور با باطوم بالای سرمان هدف گرفته اند. قيامت است در شهر من. معركه ­ای است. خيابان پر است از خرده چوبها و چماق هايی كه بر سر مردم شكسته­اند، با خروار خروار كفش و كيف و عينک. و فريادی كه «برويد اينجا نياستيد.»

كجا برويم؟ بی مروت ها اينجا خانه من است، انتهای اين خيابان دانشگاه من بوده است و اين مردم، مردم منند.

مردمی كه تاب تحمل ضربه ­ای را بر پيكر مردم غزه نداشته ­اند، چگونه اين جفای خون آشامی را بر بدن همشهري­های خود تحمل ­كنند.
و دوباره فرياد زنان و مردان و خيابانهای تهران.

ترسي نيست هيچ ترسی، من خشم مي­بينم و نفرت، اين را از نگاه خشم آلود دختری مي بينم كه با دهان شكسته شده بواسطه باطوم نابكاران، كنار خيابان نشسته و ضربات آهنين نگاهش را نثار مردان قوی هيكل مسلح مي­كند، از پيرزنی می فهمم كه به صف آنان هجوم مي­برد كه چه از جان جوانان ما ميخواهيد و از زني كه فرياد مي­كشد شما ناموس نداريد، حرام زاده­ ايد.

در گوشه خيابان ايستاده­ ام، كفشی به پا ندارم، همراه جماعت مي­شوم، از خيابان­های جمالزاده و غريب مي­گذرم، بايد به خانه برسم، بايد كفشی بپوشم هنوز بايد راه رفت. همه مي­گويند مردم را تنها نگذاريم، برويم سمت آزادی سمت انقلاب.
آخ چه واژه­ه ايی انقلاب، آزادی، مردم.

... و نيروهای با لباس سبز و سياه و خاكستری و پلنگی و چهره­ های نا آشنا با لهجه ­هايی كه نشان از اعزام آنان از شهرهای ديگر دارد. حتی كوچه پس كوچه ­های غريب و جمالزاده پر از نيروست و البته پر از مردم. مردم زيادند و آنان كم.

به خانه ميرسم در خانه لباس عوض ميكنم لباسها پاره شده، كفش به پا ندارم و تشنه­ ام، تشنه.

.... وارد بلوار كشاورز مي­شويم. جمعيت پراكنده است و نيروهای مسلح منسجم، آرايش نظامی می بينند. پارك لاله را به سمت وليعصر ميرويم، كم كم مردم پديدار مي­شوند، منسجم و با هم و با علامت پيروزی. سر خيابانی مردی غول پيكر جوان لاغری را مي­زند تا با خود ببرد، زنان و بعد مردها به وی حمله مي­كنند. پسری ظريف كه يک سوم اوست به حالت نرد­بانی از وی بالا مي­رود تا بر سرش بكوبد، خشمی است از عمق جان مردم. مرد فرار مي كند به سمت نيروهای مسلح. شهر پر است از اين قوی هيكلان لباس شخصی و خشن كه شرف می ريزند و آبرو لگدمال مي كنند. اگر چه آنان هم قربانيند و بيش از هر كس قابل ترحم. اين را از فحاشيهايشان مي توانی بفهمی.

نزديك خيابان فلسطين مردم ندا مي­دهند صبر كنيد «مردم می آيند» خدای من! اين جمعيت از زير دست اين ماموران چگونه به اينجا اينگونه منسجم رسيده ­اند؟ جماعتی است عظيم پس از حمله مغولها! اما وارد جمعيت شدن حس خوبی دارد، وارد مي­شويم. هر سنی، هر قشری، هر تيپی. عجب اراده­ ای.

قبل از ميدان ماموران گارد ويژه حمله مي­كنند، به گوشه ديوار پناه مي گيريم. با باطوم بدن زنان و دختران و مردان اين سرزمين مورد تهاجم قرار مي­گيرد. لعنتی گوشت است و استخوان آنچه كه تو بر آن می تازی. «دختر بچه است حيوان»، اين را مردی مي­گويد كه سرش زير باطوم شكسته است. دخترک در محاصره سه مرد گاردی است كه با باطوم بدن نحيفش را مي­زنند. به ديوار چسبيده ايم و در برابرمان مردم را قلع و قمع مي­كنند. بدنهای نحيفی كه ضجه مي­زنند و وحشيانی كه حمله مي­كنند و باطومی كه اين روزها با بدنهامان انس گرفته اند و دادی است كه از بيدادی بزرگ برخاسته است. پيرمردی دری را باز مي­كند و مردم را به درون مي­برد، بيرون می رود و جوانان را به داخل راهنمای می كند، می گويد شايد حرمت موی سفيدم را نگه دارند. آه چه پيرمردها و پيرزنانی قربانی شدند! حرمت!!

فضا پر از خون است و شيشه شكسته و پسركی كه نيمی از صورتش له شده و خون از فرق سرش به چهره­اش نشسته است. زنان، وی را به گوشه ای برده­ اند و با مهر مادری نوازشش می­ كنند. دستمال ميبرند، آب می آورند و ...

بيرون می ­آييم به سمت ميدان وليعصر، عجب شهری پر از مامور و گارد. پر از خشم و پر از نفرت.

زين قوم پاچه گير سگستان شده است شهر
شيران چه مي­كنند مگر در كنام­ها

در هر گوشه عده ­ای زخمی نشسته­ اند اما درمانده نيستند. مردی می گويد «ما در محل قرار گذاشتيم قبض های آب و برق را نديم شماها هم همين كار را كنيد سر كار نريد اعتصاب كنيد» كاش سازماندهی می شديم. اراده اش وجود دارد .

جوانی با دست سرش را گرفته، موتورسواری پياده می شود، چهره­ اش غريبه است به طرف پسرک مي­رود، چی شده؟ آخه سرشو. چرا آمدی؟ به طرف پسرک مي­روم، حالش خوب نيست و اين بی شرف ممكن است ببرتش با تمام جان فرياد مي­كشد «به همان دليلي كه همه آمده اند.» بازويش را مي­گيرم. به آن لباس شخصی غريبه می گويم «به تو هيچ ربطي ندارد.» به قيافه­ ام خيره مي­شود كه چهره­ ات به يادم مي­ماند. به قيافه­ اش خيره می شوم كه چهره ­ات به يادمان مي­ماند. پسرک را به گوشه­ای ميبرم ۱۹ ساله است، مقداری آب ميخورد و كنار آشنايان دوباره می ­نشيند. به سمت انقلاب بايد رفت، راه می افتيم. همه جا لشگر به لشگر ايستاده اند. صدای مرگ بر ديكتاتور و يا حسين بلند است. بی ­پناه مردمان من.

دوباره هجوم، دوباره مسدود بودن خيابانها و قداره­ كشهایی كه مي­گويند «چرا آمده ­ايد، گفته بودند نبايد بيائيد بيرون» چقدر اين جماعت ابله ­اند.

به ميدان فلسطين می رسيم. آخ! ميدان فلسطين. دور تا دور ميدان را ماموران محاصره كرده­ اند. دو جوان سوار بر موتور از سمت بالای ميدان وارد مي­شوند، جماعتي مامور بر سرشان فرود می ­آيند با باطوم با لگد و... فرياد ميكشيم. چه فايده. اينجا ميدان فلسطين است! هرگز در صحنه ­های فيلمهایی كه از فلسطين ديده ام چنين توحشی را نديده بودم. پسرک فرياد مي كشد به خدا فقط می خواستيم رد شويم. ديگر صدايی شنيده نمی شود، هر دو به شدت مضروب شده اند و كشيده مي­شوند تا به درون ماشين دژخيمان بروند.

به سمت شرقی ميدان فلسطين می رويم. تمام بدنم درد می كند. ديگر تحمل ديدن اين صحنه ­ها را ندارم. خدای من! به سرزمين من چه رفته است. بر روی زمين آثار خون را می بينم. اين سمت تا حدی خلوت است. شايعه شده موسوی سر خيابان استاد معين آمده است و ماموران رفته اند. به وضوح ميبينم يكی یکی لباسهای سپاهی و ويژه خود را درمي­اورند صندوق ماشينهای پارک شده را كه عمدتا پژو است باز می كنند، لباسها پنهان می شود و آنان شبيه مردم وارد جماعت مي­شوند. تمام مغازه ها به دستور، بسته شده اند. كافه ای نيمه باز است، واردش ميشويم می گويد: نميتوانيد بنشينيد. ميگويم نميتوانيم راه برويم، ميز را آماده ميكند. پسركی با آفرين به موسوی وارد می شود و ميگويد «دم همه مردم گرم. موسوی تو آزادی است.»

وای چقدر اين شهر امروز گرم بود. با آنكه در ابتدای تابستان باران تند و زيبای صبح باريد اما اشک و خون مردم اين شهر در عصرگاه ۳۰ خرداد ۸۸ بر روي سنگفرشهای آن گرمای خاصی را در تحولات اجتماعی ايران به جريان خواهد انداخت.

همه مردم راه ميروند. هيچ كس به خانه نمی رود. در كوچه ­ها صدای مردم بلند است. «الله اكبر، مرگ بر ديكتاتور.»

به خانه می رسيم. يا بايد جواب تلفن را بدهيم و يا زنگ بزنيم و خبر بگيريم. «سلام تو خوبی؟ هيچی. فقط ميخواستم صدايت را بشنوم. بيشرفها عجب زدند. آزادی نبودی. ستارخان تيراندازی بود. آتش گرفته بود.» خانه امان در اتش است. و طنمان آتش گرفته.

نه آقا جان تمام شد! پاسختان را ملت داده ­اند و شما چهره وقيحتان را از پشت نقاب های انسانی و مذهبی بيرون آورده ايد.

بيمارستان امام خمينی پر از مجروح است. كوچه ها پر از مردم و قلبها پر از كينه. اين را پشت بامها می گويند. پشت بامها پر از فرياد است و تو ترسيده ای، ترسيده­ ای. چرا كه مردم اينجايند و آنجا كه مردمند صدای آزادی بلند است. تو می ترسی، وحشت زده­ ای. برای اين است كه تا دندان مسلح به زنان و دختران و مردان سرزمين من تهاجم ميكنی. خون می ريزی. تو در وقاحت مطلقی و ما بر پشت بامها فرياد ميزنيم.

... حال در نيمه­ های شب آرام می انديشم، به مردم، به چهره­ هايی كه ديده ­ام، به فريادهايی كه شنيده ­ام، به خونهايی كه بر آنها قسم خورده ­ام. و به تو كه در وقاحت بی رقيبی.
دانی درون من به چه روزی نشسته است.
شهری عزا گرفته پس از قتل عامها

عفو بین الملل از پیام رهبر جمهوری اسلامی ایران ابراز نگرانی کرد

رهبر جمهوری اسلامی ایران به فعالان اوپوزیسیون هشدار داده است به اعتراضات خیابانی خود پایان دهند.

آیت الله علی خامنه ای روز جمعه در نخستین سخنرانی عمومی خود از از زمان برگزاری انتخابات، محمود احمدی نژاد را برنده قطعی نامید و حمایت خود را از او ابراز داشت. خامنه ای به رهبران اوپوزیسیون گفت اگر به اعتراضاتشان پایان ندهند، آنها مسئول هر خشونتی خواهند بود.

طرفداران میر حسین موسوی کاندیدای شکست خورده ریاست جمهوری برای محکوم کردن نتایج انتخابات، که به گفته آنها در آن بسود احمدی نژاد تقلب شد، تظاهرات تقریبا روزانه برپا کرده اند.

آیت الله خامنه ای، که در مراسم نماز جمعه در دانشگاه تهران سخن می گفت، از مشروعیت رای گیری دفاع کرد و گفت اختلاف ۱۱ میلیون رای بزرگتر از آن است که در آن دستکاری شده باشد. او همچنین به آنچه آنرا مداخله قدرت های خارجی که نتیجه انتخابات را زیر سئوال برده اند نامید، حمله کرد. و در اشاره ای به محمود احمدی نژاد گفت مردم ایران کسی را که مناسب ترین فرد برای خدمت تشخیص دادند انتخاب کردند.

سخنرانی آیت الله خامنه ای در مراسم نماز جمعه در دانشگاه تهران، در پی نزدیک به یک هفته اعتراضات انبوه طرفداران میر حسین موسوی، ایراد شد. هزاران نفر محوطه دانشگاه و خیابان های اطراف را پر کرده بودند و شعارهای «مرگ بر آمریکا» و «مرگ بر انگلیس» را فریاد می کشیدند.

سازمان عفو بین الملل نسبت به پیام رهبر جمهوری اسلامی ابراز نگرانی کرد و گفت این پیام به پلیس اجازه می دهد مردمی را که به اعتراض به نتایج انتخابات ادامه می دهند، «با خشونت سرکوب کند.»

اعتراض ها که صدها هزار نفر در آنها شرکت داشتند گاه به خشونت تبدیل شده است. دست کم ۷ معترض در جریان زدوخورد با اعضای نیروی بسیج کشته شده اند. ماموران امنیتی همچینین با دستگیری در روزهای اخیر چندین عضو اوپوزیسیون، از جمله فعالان، و روزنامه نگاران، به سرکوب تظاهرات پرداختند.

ناوی پیلای، مسئول کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد روز جمعه در بیانیه ای نسبت به دستگیری ها ابراز نگرانی کرد و هشدار داد اقدامات غیر قانونی نیروهای بسیج و امنیتی می تواند «وضعیت امنیتی را وخیمتر کند.»

آیت الله خامنه ای مردم را به آرامش و وحدت فراخواند و گفت به هرگونه تردیدی در نتایج انتخابات از طریق مجاری قانونی رسیدگی خواهد شد.

شورای نگهبان، که برانتخابات نظارت می کند، از موسوی و دو کاندیدای شکست خورده دیگر – محسن رضایی و مهدی کروبی – دعوت کرده است روز شنبه برای بحث درباره نگرانی هایشان در جلسه ای شرکت کنند. شورا پیشنهاد کرده است بخشی از رای ها بازشماری شود، و یک سخنگو می گوید بررسی ۶۴۶ مورد شکایت آغاز شده است.

در این میان، روز جمعه فیس بوک اعلام کرد زبان فارسی را به وب سایت خود اضافه می کند تا ایرانیان بتوانند بزبان خود از این سرویس استفاده کنند.

گوگل نیز یک برنامه کامپیوتری برای ترجمه به زبان فارسی از طریق اینترنت معرفی کرده است.

گزارش سياسی: انتخابات، اعتراض های خيابانی و ساختار قدرت در ايران

گری توماس، خبرنگار صدای آمریکا، واشنگتن نتایج جنجال برانگیز انتخابات ریاست جمهوری ایران بحران سیاسی انفجارگونه ای را در بدنه ساختار حکومتی کشور پدید آورده است.

درگیری های خیابانی پس از اعلام نتایج انتخابات به راهروهای ساختار قدرت در تهران نفوذ کرده و کارزار سیاسی خصمانه ای را به راه انداخته است.

دولت، محمود احمدی نژاد، رئیس جمهوری وقت را با اختلاف بسیار نسبت به رقبا پیروز این انتخابات اعلام کرد.

اتهام تقلب در انتخابات به اعتراض های خیابانی خونبار حامیان خشمگین موسوی منجر شد.

اما تحلیل گران معتقدند علاوه بر اعتراضات خیابانی مردم، جنگ قدرت پشت پرده ای در ایران در جریان است که انعکاس دهنده شکاف های سیاسی است که در طی رقابت های انتخاباتی به منصه ظهور گذاشته شده اند.

آقای احمدی نژاد در دوران تبلیغات انتخاباتی، موسوی را به حمایت از جانب عواملی که در فساد سیاسی و اقتصادی دست داشته اند، متهم کرد. وی از علی اکبر هاشمی رفسنجانی، رئیس جمهوری پیشین به عنوان حامی اصلی موسوی نام برد.

موسوی نیز رئیس جمهوری را به قضاوت نادرست و خدشه دار کردن وجهه بین المللی کشور متهم کرد.

روا بالا، تحلیلگر امور ایران در گروه اطلاعاتی استراتفور می گوید: « شاید پرزیدنت احمدی نژاد تصور کرد انتخاب مجدد او به معنای انتقام جویی و حمله شخصی می باشد. من فکر می کنم این انتخاب مجدد به طور قطع وی را گستاخ تر کرده است و شاهد این هستیم که در واقع دستگیری های گسترده را آغاز کرده و اساسا" ریشه کن کردن مخالفانش را در دستور کار خود قرار داده است. دقیقا" به همین دلیل است که رفسنجانی و لاریجانی، رئیس پیشین مجلس به شدت نگران هستند و از رهبر خواسته اند تا از چنین امری پیشگیری نماید.»

علی خامنه ای، رهبر ایران در دوران رقابت های انتخاباتی به طور ضمنی و تلویحی از آقای احمدی نژاد حمایت و از نتایج انتخابات استقبال کرد و این انتخابات را یک رای گیری الهی نامید.

اما آقای خامنه ای پس از مواجهه با اعتراض های خیابانی و مخالفت های موسوی و دیگر چهره های سیاسی کشور، به طور ناگهانی از شورای نگهبان، نهاد قدرتمندی متشکل از روحانیون اسلامگرا خواست تا در مورد احتمال تقلب در انتخابات تحقیق کند. چنین امری بی سابقه است.

آلکس وطن خواه، تحلیلگر ارشد خاورمیانه در گروه اطلاعاتی جین می گوید: « تصمیم آیت الله خامنه ای نمایانگر تداوم درگیری بین رئیس جمهوری وقت و رفسنجانی، رئیس جمهوری پیشین که کماکان از قدرت و نفوذ بسیاری برخوردار است، می باشد که در کارزاهای انتخاباتی وجهه عمومی یافت. چگونه ممکن است فردی بتواند به پایه های جمهوری اسلامی همچون رفسنجانی که هنوز در داخل ساختار حکومتی چهره بانفوذ و قدرتمندی قلمداد می شود، حمله نماید و انتظار داشته باشد رفسنجانی که به خود و همه اعضای خانواده اش اتهام زده شده است، درصدد انتقام جویی برنیاید. این امر سوء تعبیری خطا و قمار بزرگ خامنه ای بوده است. تعجب من این است که اگر چرخش کامل وی درواقع انعکاس دهنده جانب داری و نیزاقدامات او در حمایت از احمدی نژاد بوده، در واقع به این معناست که جنگ قدرت بسیار بزرگی در جریان است.»

اما پرسش این است که آیا اتهامات مطرح شده مبنی بر تقلب در انتخابات صحت دارد؟

در شمارش آرای صندوق ها و اعلام نتایج آن ها شفافیتی وجود نداشته است.

ارقام تنها نظرسنجی عمومی مستقلی که سه هفته پیش از سوی « بنیاد آمریکای نوین» و نیز « فردای عاری ازتروریسم » برگزار شد حاکی از آن است که احمدی نژاد با نمودارهای ادعا شده، پیروز این انتخابات بوده است.

اما کن بالن، رئیس «فردای عای از تروریسم» می گوید:« برای حصول اطمینان و یا پیش بینی صحت این نظرسنجی ها، هیچ راهی وجود ندارد. این تنها نظرسنجی مستقل بوده است و در ضمن برگزاری آن سه هفته پیش از برگزاری انتخابات انجام شد. ممکن است آرای بالا و حمایت از موسوی در سه هفته آخر در ارقام این نظرسنجی منعکس نشده باشد. من ادعا نمی کنم که این انتخابات آزاد و منصفانه بوده است. شواهد بسیاری وجود دارد که خلاف آن را اثبات می کند، اما تفاوت عمده ای بین ایده برگزاری انتخابات آزاد و منصفانه و پرسش حمایت اکثریت مردم از احمدی نژاد وجود دارد.»

در واقع احمدی نژاد خود را در مقام یک رئیس جمهور مردمی معرفی کرده و همین امر عامل پیروزی او در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۵ و شکست رفسنجانی، رقیب وی شد.

تحلیل گران معتقدند احمدی نژاد در مناطق روستایی و بین اقشار فقیر جامعه ایران پایگاه حمایتی قدرتمندی دارد.

بالن می گوید: « درعوض حامیان موسوی برآمده از افق اقتصادی دیگری از جامعه ایران هستند. تنها گروه هایی که در نظرسنجی ما از موسوی حمایت کردند، دانشجویان و فارغ التحصیلان دانشگاه ها و ایرانیانی از طبقه مرفه بودند. بنابراین به همین دلیل هم اکنون در تهران رخ داده اند و من اطلاعی ندارم که در سراسر کشور نیز چنین اعتراض هایی در جریان باشد.»

مشخص نیست گردهمایی های اعتراضی که در مناطق دیگری همچون شیراز برگزار شده اند، ادامه بیابند.

آلکس وطن خواه می گوید: « این تظاهرات سازماندهی شده اند و از جانب سیاستمداران ارشد خشمگین در داخل ساختار حکومتی حمایت شده اند و تنها زمانی پایان می یابند که این سیاستمداران تصمیم بگیرند در برابر احمدی نژاد عقب نشینی کنند. تنها زمانی این اعتراض ها متوقف خواهند شد که مقامات ارشد جمهوری اسلامی، افرادی همچون رفسنجانی، موسوی و خاتمی تصمیم بگیرند به این جنگ قدرت پایان دهند.»

تحلیلگران می گویند حتی اگر اعتراضات پایان یابند خصومت ها و کینه جویی که در رقابت های انتخاباتی آشکار شد، ادامه خواهد یافت.

گروه های هوادار ميرحسين موسوی ميگويند به راه پيمایی ها ادامه خواهند داد

گروه های هوادار ميرحسين موسوی ميگويند به راه پيمایی های خود ادامه خواهند داد و برای برپائی تظاهرات امروز، چهارشنبه، از وزارت کشور تقاضای مجوز کرده اند، امّا تا اين لحظه دولت اينگونه تجمعات را قدغن کرده است.

دولت ایران روز سه شنبه تمام خبرنگاران را از خروج از دفاترشان برای پوشش اعتراضات انبوه علیه پیروزی احمدی نژاد ممنوع ساخت. همچنین مجوز کار تمام رسانه های خارجی را لغو کرد.

طبق اين دستور سازمان های خبری مانند رویترز و آسوشیتد پرس قادر نخواهند بود عکس ها یا ویدیوهای مستقل از گردهمایی ها و اعتراضات خیابانی تهیه کنند.

رسانه های خبری ايران روز سه شنبه راه پيمائی هواداران آقای احمدی نژاد را پوشش دادند و از آن بعنوان گرد همايی اتحاد و يکپارچگی ياد کردند.

از سوی دیگر روز سه شنبه گزارش هایی از بازداشت عده ای دیگر از رهبران اصلاح طلبان مانند محمد علی ابطحی، محسن امین زاده و سعید حجاریان و نیز تعدادی از روزنامه نگاران و تظاهر کنندگان منتشر شد.

در این میان، رسانه های خبری ايران گزارش ميدهند که شورای نگهبان بعد از درخواست آيت الله خامنه ای با شمارش مجدد بخشی از آرا موافقت کرده است
محمود احمدی نژاد در خارج از کشور به سر ميبرد. آقای احمدی نژاد روز سه شنبه برای شرکت در يک نشست منطقه ای يک روز ديرتر از موعد اجلاس، وارد مسکو شد.

در تحولی دیگر، علی لاریجانی رییس مجلس شورای اسلامی از حمله اخیر به دانشجویان در دانشگاه تهران، که یک مرکز مخالفت با رییس جمهوری تلقی می شود، انتقاد کرد.

دانشجویان می گویند پلیس و افراد بسیج شامگاه یکشنبه به یک خوابگاه حمله کردند، ساکنان آنرا کتک زدند و به ساختمان آسیب رساندند. لاریجانی وزارت کشور را مسئول این حادثه دانست.

روز دوشنبه صدها هزار نفر از مردم ايران در خيابانهای پايتخت گرد آمدند تا ميرحسين موسوی کانديدای اصلاح طلب را ببينند و به سخنان وی گوش فرا دهند.

رسانه های دولتی ايران گزارش ميدهند که روز سه شنبه هواداران محمود اجمدی نژاد نيز گردهمايی خود را يک ساعت زودتر در محل اجتماع حاميان ميرحسين موسوی، برگزار کردند.

تلويزيون دولتی ايران مي گويد دستکم ٧ نفر روز دوشنبه هنگامی که ادعا ميشود ميخواستند به يک پاسگاه بسيج در نزديکی محل گردهم آيی هواداران اپوزيسيون حمله کنند، کشته شدند. طبق گزارش تلويزيون «پرس تی وی» مردان مسلح ناشناس پس از راه پيمايی در شامگاه دوشنبه به روی جمعيت آتش گشودند و عده ای را مجروح کردند. پيشتر شاهدان در تهران گفتند نيروهای بسيج جمهوری اسلامی به روی شرکت کنندگان در راهپيمايی آتش گشودند که در جريان آن دست کم يک نفر کشته شد و شماری ديگر به شدت مجروح شدند. برخی از تظاهر کنندگان مقر بسيج را به آتش کشيدند.

ميرحسين موسوی در ميان جمعيت بر روی اتوموبيلی ايستاده بود و با بلندگو از مردم خواست که از رأی ها و حقوق خود، دفاع کنند. آقای موسوی دولت را به تقلب در انتخابات متهم کرد.

تظاهرکنندگان با شعارهايی در حمايت از آقای موسوی خواستار به حساب آمدن آرا خود بودند. نتايج رسمی اعلام شده حاکی است که آقای احمدی نژاد به صورت چشمگيری برنده انتخابات است و آقای موسوی با آراء بسيار کمتری در رده دوم قرار دارد.

ایرانی ها محدودیت های دولتی را با تویتر خنثی می کنند

فعالان اپوزیسیون در ایران از سرویس پیام رسان مشهور تویتر برای انتشار جدیدترین گزارش ها از تنش های جاری در خیابان های تهران استفاده می کنند.

در حالی که دولت ایران به سرکوب رسانه های خارجی پرداخته است، فعالان سرویس تویتر را برای ارسال لینک ها به ویدیوها، عکس ها و گزارش های مربوط به خشونت بکار می برند. تویتر می تواند از طریق تلفن های همراه و سایت های مختلف در اینترنت قابل دسترسی باشد. بنابراین استفاده کنندگان می توانند کوشش های دولت را برای بستن راه های دسترسی به اینترنت خنثی کنند.

استفاده کنندگان اصلی از تویتر طرفداران میر حسین موسوی بوده اند. بسیاری از مردم برای نشان دادن حمایت خود از او، آیکون های خود را سبز کرده اند، رنگی که کمپین موسوی نیز از آن استفاده می کرد.

بیز استون، یکی از بنیانگذاران تویتر، روز دوشنبه اعلام کرد برای پرهیز از اختلال در سرویس در ایران، شرکت تصمیم گرفته است طرح به روز در آوردن و بهبود تکنیک های بکار برده شده در آن را بتاخیر بیاندازد.