Iranians living in Italy and other parts of the world, I urge you to not give up, because the people in the line of fire are are not scared. They are all chanting, "natarsim natarsim, ma hame ba ham hastim (Let's not be afraid, let's not be afraid. We are all in this together). We haven't seen this type of togetherness in a long time. This really has been our issue. We are aware people, but we were afraid because the oceans of Iran had become mere water droplets. In the past days, the water has been found again in the oceans. We have found our unity. We need to continue protesting in front of the embassies and lobby the issues pertaining to the people of Iran- with help from world governments, journalists and citizens. We need the world to recognize Ahmadinejad as the leader of a coup d'etat and not as the leader of Iran. If this happens, we will be successful. We have already been successful. Iran's history the past 30 years has been dissapointing. Now, our dissapointment has been expressed. We have found each other again. Even with all the violence happening in Iran, the Iranian people are more kind to each other now. For example, some put their motorcylces on fire, destroy their vehicles, so the fuels of their vehicles suppress the effects of the tear gas. They are defending each other. Around the world, we see that people have put their differences aside. Eveyrone is uniting their voices, chanting: "What happened to our vote?" "We want to vote again!" We want to have the rights to our future. I think that every Iranain in Iran is a commander, a force. Every Iranian outside of iran is a representative of the people in Iran, a reporter. Every Iranian who gets killed in the streets is a martyr. They are also all media, filming with their cell phones and uploading the content onto Youtube. We need to take these videos from Youtube and send out the links- send them to the reporters. You can help the reporters who may not be able to find all the videos amongst the many being uploaded. We need to work collectively to spread the information coming out from Iran. We need to continue. Friday night, at sunset, light a candle. Think about and respect the deaths of the brave. The Iranian people are planning to do the same outisde their houses, on their roofs, chanting: "Allah o Akbar. They will be chanting "Allah o Akbar" to not prove their religion, but to voice the intolerable pressures put on them by the government. Wearing the colour green is not to represent Mousavi, it is to represent a movement (democratic movement). We are all supporters. Right now, none of us belong to any specific groups- we need to unite. This is to speak out against Ahmadinejad, Khamenei, and 30 years of dictatorship in Iran. We want to take that closer step toward democracy. We should follow the footsteps of Ghandi and Mandella. We want the people of the West and the media to listen to the words of the Iranian people in Iran. I am with you, we are all together. pls shar
1 نظرات:
۳ تیر ۱۳۸۸ ساعت ۷:۰۰
This is My answer to M. Makhbalbaf, since he is asking for it. We need for everyone in the opposition, to stop Supporting Islamic Republic and Promoting Islamic Culture.This isn't other countries problem and is going to be an Iranian Revolution and Iranian people will take care of it. Stop playing the role of Mosavi's Foreign Minister..
اسلامی ها باید از افتادن مردم به دام لباس شخصیها و بسیجیها و پاسدران دست بردارند. اکنون زمان اعتصابات سراسری است. یک هفته تظاهرات میلیونی نشان داده که مردم جمهوری اسلامی را نمیخواهند و این انتخابات باطل است. باید از کشتان مردم به دست جمهوری اسلامی جلوگیری کرد. زمان زمان اعتصابات عمومی و پس از آن رفراندم برای نوع سیستم، انتخابات سراسری و داد خواهی میباشد. ادامه تظاهرات فرصتی برای جمهوری اسلامی است که با خون ریزی این قیام را شکست بدهد و یا حفظ نظام بکند. پیروزی در سرنگونی نظام از راه اعتصابات سراسری و بدون خشونت
امروز، ۲ راه دیده میشود. ۱- پذیرفتن ا. ن و جمهوری اسلامی.
۲- اعتصابات سراسری
باید دانست به یک رهبر بیرون از رژیم جمهوری اسلامی بسیار احتیاج میباشد. این رهبر از درون مبارزت و در دوران اعتصابات سراسری پدیدار خواهد شد
ما این روزها داریم یک دوران تاریخی را پشت سر میگذاریم ولی بدون هیچگونه دستاوردی. چرا؟ آیا ما در حال از دست دادن لحظات هستیم؟ آیا مارا به طرفی میبرند؟ ما نباید پله پله جلو برویم، باید هشیار باشیم و باید از این فرصت تاریخی بیشترین استفاده را ببریم. چگونه؟
۱) تنها هدف باید بدست آوردن عدالت و اجرای عدالت (اجتمأعی نه شرعی) باشد و بس. عدالت یعنی دادخواهی و حذف اسلام از دادگستری، و محاکمه و مجازات جنایتکاران دولتی، بسیجی، سپاهی، لباس شخصی، و دستور دهندگان شکنجه و اعدام مخالفان سیاسی و دگر اندیشان. دادخواهی یعنی محاکمه و مجازات غارتگران اموال عمومی و شخصی از ۳۰ سال گذشته تا کنون.
۲) با عدالت امنیت و با امنیت پیشرفت اجتماعی و کاری (اقتصادی) به دست میآید. با ا منیت هر نفر خودش انتخاب میکند چه بپوشد، چه بگوید، کجا برود، چه مرام و دینی داشته باشد و چگونه زندگی کند.
ما باید بسیار متاسف باشیم که پس از یک هفته تظاهرات میلیونی نه تنها هنوز زندان اوین پا برجاست بلکه افراد دیگر هم به آند افزوده شده است در این چند روزه گذشته.
آیا میدانید چه میکنید و چه میخواهید؟
مهم نیست چه شخصی و چه دولتی داشته باشیم. مهم اینست که هیچکس مورد اذیت و آزار برای بیان، مرام، و پوشاک نشود. چرا نمیبینیید و چه را بیخودی انرژی هدر میدهید. ما ایرانیها چرا همیشه سرمان کلاه میرود؟ چرا این همه انرژی را به بیراهه میبرید؟
با اجرای دادخواهی، امکان این هست که همه این افرادی که به دنبالشان افتاده اید به خاطر مجازاتهای سنگین آزاد نباشند که رئیس جمهور منتخب شما باشند.
با اجرای دادخواهی، امکان این هست که همه افرادی که در ردهای بالایی جهمهری اسلامی هستند به خاطر مجازاتهای سنگین آزاد نباشند که دیگر دستور دست بلند کردن روی مردم بدهند، ثروت ملی و مردم را بلند کنند و و و و
اگر توانستید به این اهداف برسید دیگر زیاد مهم نیست چه دولتی و چه شخصی سر کار است چون با اجرای این دادخواهی که شما بدست میاورید دیگر هیچ شخص دیگری هوس تکرار جنایت جمهوری اسلامی را نخواد کرد.
چگونه:
در تظاهرات و اعتصابهای سراسری، خواهان محاکمه همه اشخاصی که مرتکب جرم و جنایت در ۳۰ سال گذشته شدهاند باشیم.
در تظاهرات و اعتصابهای سراسری، خواهان فرو ریختن دیوارهی زندان اوین و همه زندانهای مشابه در سراسر کشور بشویم و تا آزادی تک تک زندانیان سیاسی کوتاه نیأیم
خواهان محاکمه همه اشخاصی که در کشتن اعدام، و شکنجه مردمی چون ، عاطفه رجبی، منوچهر محمدی، زیبا کاظمی، فریدون فرخزاد، قاسمپور، کاظم رجوی، شاهپور بختیار، مردم کردستان، مردم بلوچستان، مردم خوزستان، دگر اندیشان، فروهرها، کشتار سال ۶۷ به نخست وزیری موسوی، کشتارهای زنجیرهای، و همه آنهایی که شما خودتان بهتر از من میدانید باشیم.
ما این فرصت تاریخی را داریم، و با آن چکار میکنیم داستان دیگریست. آیا باز هم قیم دیگری بر میگزینیم؟
پیروز باشید
ارسال یک نظر
» لطف کنید و دربارهی یادداشت بنویسید.
» نظرات حاوی مطالب توهینآمیز -حالا به هر کسی که میخواهد باشد- حذف خواهند شد.
» فارسی بنویسید و برای نمایش درست آدرس وبلاگتان، "//:http" را فراموش نکنید.