دوستی از تهران : ما از شما در خارج کشور چه میخواهیم ؟

ابتدا از لحن کلامم در این نوشته عذرخواهی می کنم. این مطلب را از تهران و در شرایط ضعیف جسمی و روحی، از قول مردم داخل ایران، برای شما، ایرانیان و سایر مردم خارج از ایران، می نویسم. به گمانم در زمان حاضر این مطلب برای سرنوشت ایران بسیار مهم است. به قول ناپلئون، میان پیروزی و شکست فقط یک گام فاصله هست. ما اکنون دقیقا در همان مرز بحرانی قرار داریم.

امشب بر روی پشت بام تنها بودم. من بودم و چند خانه آن طرف تر، صدای دختری جوان که با تمام وجود الله اکبر می گفت، صدایش از جنس ندا بود، پس من هم با تمام انرژی باقیمانده ام فریاد زدم؛ داد کشیدم «نترسید! نترسید! ما همه با هم هستیم.» اما من نامرد هم بعد از حدود نیم ساعت خسته، کمی نا امید، کمی ترسیده از روی بام پایین آمدم. و اما صدای آن دختر هنوز می آمد «ایرانی با غیرت، حمایت، حمایت.»

این حرف ها، حرف دل مردم اینجاست، به من اعتماد کنید، راست می گویم. این چند روز همه جا بودم و با تمام وجودم اوضاع ایران را لمس کرده ام. اینجا در تهران، مردم کمی ترسیده اند. در گوش ملت خوانده اند که بسیج خانه ها را شناسایی و شبانه حمله می کند. ویدئوی دیروز سی ان ان، که صدای جیغ چند خانم از یک خانه را نشان می داد، به این باور کمک کرده. مردم ترسیده اند مرگ ندا مردم را بهت زده کرده است. رسانه های وابسته به حکومت جنگ روانی بسیار شدیدی را شروع کرده اند. امروز همه جاقدم به قدم لباس شخصی گذاشته بودند. امروز دلم خالی شد وقتی دیدم فقط چند هزار نفر به ٧ تیر آمده بودند. به خدا ما تمام تلاشمان را

ندا

کرده ایم. حالا زمان بسیار بحرانی است. همرزمان من در پشت جبهه! ما به این موارد نیاز فوری داریم. اگر نفرستید باخته ایم، گمان می کنم اگر در این شرایط اقدام عاجلی نکنید، دشمن ما را به شدت سرکوب می کند.

١. امروز از چند نفر شنیدم که ما نمی توانیم پیروز شویم. به ما روحیه بدهید، باید با ذکر موفقیت های حاصل شده (که تا همین جا هم فراوان و بسیار با ارزش است) به ما انرژی بدهید. مگر مشروعیت زدایی از این حکومت کم کاری است! مگر متحد شدن ایرانی ها کم چیزی است؟ امروز فرمانده سپاه تهران به علت سرپیچی از اجرای فرمان سرکوب، دستگیر شده؛ مگر این موفقیت کمی است. اینها را برای ما تکرار کنید. به ما روحیه بدهید
٢. مردم ترسیده را به مبارزه های کم یا بی هزینه (!) دعوت کنید (مثل خارج کردن پول از بانک ها، باور کنید حکومت شرایطی را بوجود آورده که حتی پوشیدن لباس سیاه در اداره پر هزینه است تا چه برسد به اعتصاب. لطفا به ما ایراد نگیرید، ما یک هفته هر چه توان داشتیم گذاشته ایم، ما را درک کنید. فکر کنید ببینید چطور می توان آن روستایی را تشویق کرد تا پولش را از حسابش بیرون بکشد.

٣. نگذارید سایت های رژیم اراده و روحیه مردم را خورد کنند. چرا حمله به فارس و . . . را ادامه ندادید، خواهش می کنم فعلا کمی مثل خودشان باشید. امروز فارس را می خواندم. نگذارید اینطور سم پاشی کنند، با نصب پلاگین رِلوداِوری برای فایرفاکس این سایت ها را از کار بیندازید.

۴. تلویزیون ایران برای ایجاد ترس و نا امیدی در مردم، در یک اقدام نمایشی از مردم خواسته که عکس تظاهرکنندگان را برای حکومت بفرستند. برای ما توضیح دهید که مگر فیلم ها و عکس ها را خودمان همین حالا روی اینترنت نگذاشته ایم. اتفاقا این نقطه قوت ما است، نباید بترسیم. این کار صدا و سیما جنگ روانی است.

۵. حکومت نیرنگ باز توانسته دولت ها و حتی رسانه های غربی را با اتهام های بی اساس (مبنی بر اینکه محرک آشوب ها هستند) در موضع دفاعی و انفعالی ببرد. عمیقاً از رسانه ها بخواهید که اخبار ناقص ما را پخش کنند، دولت ها به خصوص دولت اوباما نباید بی طرف بماند، نبایدمردم را به حکومت بفروشد، جهان باید یکپارچه از حکومت بخواهد که انتخابات دیگری برگزار کند. ما تمام تلاشمان را کرده ایم، دنیا باید ما را درک کند. عدم حمایت صریح اروپا و آمریکا از ریاست جمهوری احمدی نژاد بسیار راهگشا است. به اوباما بگویید ما را نفروشد که این حکومت آنها را نیز فریب می دهد.

۶. احتمال دستگیری موسوی، کروبی و خاتمی هر روز بیشتر می شود. کاری کنید. رسانه های خارجی باید هزینه دستگیری این افراد را بالا ببرند.

آرمین