پیشنهاد یک سرهنگ بازنشسته برای راهپیمایی امروز

از کلیه حامیان درخواست می شود حضوری کوبنده داشته باشند تا فریادشان اعتراضی باشد به تقلب و دروغ و پشتیبانی از آن در بالاترین سطوح نظام. باشد که سیل جمعیت لرزه بر اندام هر مسئولی بیندازد که رای مردم را به پشیزی نمی انگارد

به نام خدا که نگهبان مردم است

تجربۀ سالهای اخیر به ویژۀ تجربۀ حوادث تیر 87 (کوی دانشگاه تهران) و نیز آبان 81 (اعتراضات به حکم اعدام آقاجری) نشان می دهد که آقای خامنه ای در برابر این اعتراضات ابتدا چند روز یا یک هفته سکوت می کند، بعد با یک سخنرانی موضع می گیرد. برخورد نیروهای لباس شخصی و انتظامی با اعتراضات هم با این سخنرانی که در حکم فرمان حمله است وارد فاز سرکوب می شود.

دیروز آقای خامنه ای فرمان حمله را صادر کرد. بنابراین تقریباً مشخص است که آن ها چه خواهند کرد و همه هم این را می دانند. برخوردهای هفته گذشته گسترده تر و خشن تر خواهد شد. اما ما باید چه کنیم:

من به عنوان فرماندۀ بازنشستۀ یک گردان زرهی در ارتش ایران که تمام طول 8 سال جنگ را در جبهه ها خدمت کرده ام، پیشنهاد می کنم برای مقابله با حملات باید جمعیت در حال راهپیمایی نوعی گارد ایجاد کند. به این شکل که

1- تودۀ جمعیت به شکل صفوفی درآیند مانند صفوف نماز جماعت یا صفوف رژۀ نظامیان، بعد افراد هر صف در حالی که پهلو به پهلوی هم پیش می روند، دست های هم را بگیرند و دیوار انسانی تشکیل بدهند.

به این ترتین تودۀ بی شکل تبدیل به هزاران صف می شود که به راحتی در هم نمی شکند و پراکنده نمی شود.

2- افراد نیرومندتر در صف اول و آخر و منتها الیه راست و چپ همۀ صفوف قرارگیرند تا جمعیت بهتر محافظت شود.

3- پیشنهاد می کنم خانم ها و آقایان بدون اینکه از هم جدا و دور بشوند، صفوف جداگانه ای تشکیل دهند و یک در میان یک صف از زنان و یک صف از مردان حرکت کند.

4- نظام ظرفیت کشتن مردم را ندارد. اگر این ها با کودتا روی کار آمده بودند امروز ما را می کشتند ولی این ها با انقلاب مردمی آمده اند و نمی توانند به سوی همین مردم شلیک کنند. کتک خوردن هم ترس ندارد. امروز روزی سرنوشت ساز است. به همۀ دوستان و آشنایان و فامیل و همکاران و هم کلاسی ها بگویید که بیایند.

یک سرهنگ بازنشستۀ لشکر ... زرهی

شنبه 30 خرداد 1388